Mi

 

๔. ทัฬหธัมมชาดก

ว่าด้วยความกตัญญู

[๑๐๖๕] ก็ฉันเมื่อนำพาราชกิจของพระเจ้าทัฬห-
ธรรม ได้คาดลูกศรไว้ที่หน้าอก มีปกติประ
พฤติความกล้าหาญในการรบ ก็ไม่ยังพระองค์
ให้โปรดปรานได้.
[๑๐๖๖] พระราชาไม่ทรงทราบความเพียรของลูก
ผู้ชายของฉันและการสื่อสาร ที่ฉันทำได้อย่างดี
ในสงคราม เป็นแน่.
[๑๐๖๗] ฉันนั้นไม่มีพวกพ้อง ไม่มีที่พึ่ง จักตาย
แน่ ๆ มิอาทิผิด สระหนำซ้ำพระราชายังได้พระราชทานฉัน
แก่ช่างหม้อ ให้เป็นผู้ขนมูลสัตว์โคมัย.
[๑๐๖๘] คนยังมีหวังอยู่ตราบใด ตราบนั้นก็ยัง
คบหากันอยู่ เมื่อเขาเสื่อมจากประโยชน์ คน
โง่ทั้งหลาย ก็จะทอดทิ้งเขา เหมือนขัตติยราช
ทรงทอดทิ้งช้างพังต้นฉะนั้น.

 

๕๙/๑๐๖๕/๓๖๒