Rang

 

กลายเป็นแม่หม้ายสาวสามีร้างอาทิผิด อาณัติกะไป ภายหลังบิดาของ
ข้าพเจ้าได้ยกข้าพเจ้าให้แก่กุลบุตร ผู้มั่งคั่งน้อยกว่า
สามีคนแรกครึ่งหนึ่งอาทิผิด สระ ซึ่งเศรษฐีได้ข้าพเจ้าไป ข้าพเจ้า
อยู่ในเรือนสามีคนที่สองนั้นได้เดือนเดียว ต่อมาเขาก็
ขับข้าพเจ้า ผู้ปรนนิบัติประดุจทาสี ผู้ไม่ประทุษร้าย
พรั่งพร้อมด้วยศีล.
บิดาของข้าพเจ้าจึงพูดกะบุรุษผู้หนึ่ง ซึ่งฝึกคน
อื่น ๆ และฝึกตนแล้ว กำลังเที่ยวขอทานอยู่ว่าเจ้าจง
ทิ้งผ้าเก่าและหม้อข้าวเสียมาเป็นลูกเขยข้าเถิด.
แม้บุรุษผู้นั้นอยู่ได้ครึ่งเดือน ก็พูดกะบิดาว่า
โปรดคืนผ้าผืนเก่าและภาชนะขอทานแก่ข้าเถิด ข้า
จะไปขอทานอีก.
ครั้งนั้น บิดามารดาและหมู่ญาติของข้าพเจ้าทุก
คนพูดกะคนขอทานว่า ท่านทำกิจอะไรไม่ได้ในที่นี้
รีบบอกมา เขาจักทำกิจนั้นแทนท่านเอง.
เขาถูกบิดามารดาและญาติถามอย่างนี้แล้ว จึง
ตอบว่า ถึงตัวข้าจะเป็นไท ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่
ข้าจะอยู่กับอิสิทาสี ข้าไม่ขออยู่ร่วมกับอิสิทาสี ทั้ง
ไม่ขออยู่เรือนหลังเดียวกับอิสิทาสีอาทิผิด สระ.
บิดายอมปล่อยชายขอทานนั้นไป ส่วนข้าพเจ้า
อยู่โดดเดี่ยวก็คิดว่า จำจะลาบิดามารดาไปตายหรือ
บวชเสีย.

 

๕๔/๔๗๓/๔๗๐