ว่า “อยู่กลางราชตระกูล” คืออยู่ในท้องพระโรงใหญ่กลางราชตระกูล.
คำว่า “ถูกนำพาไป” คือถูกนำไปเพื่อต้องการซัก. คำว่า “ถูกซักพยาน”
คือ ถูกทำเป็นพยานแล้วซัก. คำว่า “มานี่แน่ะ นาย” นี้เป็นคำสำหรับร้อง
เรียก. คำว่า “เพราะตนเป็นเหตุหรือเพราะคนอื่นเป็นเหตุ” คือเพราะเหตุ
แห่งมือและเท้าเป็นต้นของตนหรือของคนอื่น หรือเพราะเหตุแห่งทรัพย์.
คำว่า “ลาภ” ท่านประสงค์ว่า อามิส ในบทว่า “หรือเพราะเห็นแก่อามิส
เล็กน้อยเป็นเหตุ” นี้ เพราะฉะนั้น คำว่า “เล็กๆ น้อยๆ” จึงหมายความถึง
ของไม่สำคัญ คือ เล็กๆ น้อยๆ อธิบายว่าโดยที่สุดเพราะเหตุแห่งสินบนซึ่ง
มี แค่นกกระทา นกคุ่ม ก้อนเนยใส และก้อนเนยแข็งเป็นต้น.
คำว่า “ย่อมเป็นผู้พูดเท็จทั้งที่รู้อยู่” คือ ทั้งๆ ที่รู้อยู่แท้ๆ ก็ยังเป็น
ผู้กระทำให้เป็นคำเท็จ. คำว่า “เพื่อทำลายพวกนี้” คือได้ยินในสำนักของ
คนเหล่าใดที่ท่านเรียกว่า “จากนี้” เพื่อทำลายพวกนั้น. คำว่า “เพื่อทำลาย
พวกโน้น” คือได้ฟังคำของพวกใดที่ท่านว่า “โน้น” เพื่อทำลายพวก
นั้น. คำว่า “หรือเป็นผู้ทำลายคนที่พร้อมเพรียงกันแล้วอย่างนี้” ได้แก่
หรือเป็นผู้ทำให้สหายสองฝ่ายที่สมัครสมานกันอย่างนี้แตกกัน. คำว่า
“หรือส่งเสริมคนที่แตกกันแล้ว” คือเป็นผู้ส่งเสริม สนับสนุนเพื่อให้ผู้ที่
แตกกันแล้วสมานกันอีกไม่ได้อย่างนี้ว่า “คุณทำดีแล้วที่สละมันได้อีกสอง
สามวันเท่านั้นมันจะทำให้คุณฉิบหายใหญ่” อธิบายว่าเป็นผู้ชี้เหตุให้.
“พวกเป็นที่มายินดี” คือเป็นที่ตั้งแห่งความยินดียิ่งของเขา เหตุนั้นเขาอาทิผิด สระ จึงชื่อ
ว่ามีพวกเป็นที่มายินดี. คำว่า “ผู้ยินดีแล้วในพวก” คือยินดีแล้วในพวกทั้ง
หลาย. ชื่อว่าบันเทิงในพวกเพราะเห็นหรือได้ยินว่าพวกก็ย่อมบันเทิง. คำ
ว่า “วาจาทำให้เป็นพวก” คือ วาจาใดทำสัตว์ให้เป็นพวก คือทำลายสัตว์
แม้ที่พร้อมเพรียงกันแล้ว เป็นผู้พูดวาจาที่ก่อการทะเลาะนั้น.
คำว่า “ถูกนำพาไป” คือถูกนำไปเพื่อต้องการซัก. คำว่า “ถูกซักพยาน”
คือ ถูกทำเป็นพยานแล้วซัก. คำว่า “มานี่แน่ะ นาย” นี้เป็นคำสำหรับร้อง
เรียก. คำว่า “เพราะตนเป็นเหตุหรือเพราะคนอื่นเป็นเหตุ” คือเพราะเหตุ
แห่งมือและเท้าเป็นต้นของตนหรือของ
คำว่า “ลาภ” ท่านประสงค์ว่า อามิส ในบทว่า “หรือเพราะเห็นแก่อามิส
เล็กน้อยเป็นเหตุ” นี้ เพราะฉะนั้น คำว่า “เล็กๆ น้อยๆ” จึงหมายความถึง
ของไม่สำคัญ คือ เล็กๆ น้อยๆ อธิบายว่าโดยที่สุดเพราะเหตุแห่งสินบนซึ่ง
มี แค่นกกระทา นกคุ่ม ก้อนเนยใส และก้อนเนยแข็งเป็นต้น.
คำว่า “ย่อมเป็นผู้พูดเท็จทั้งที่รู้อยู่” คือ ทั้งๆ ที่รู้อยู่แท้ๆ ก็ยังเป็น
ผู้กระทำให้เป็นคำเท็จ. คำว่า “เพื่อทำลายพวกนี้” คือได้ยินในสำนักของ
คนเหล่าใดที่ท่านเรียกว่า “จากนี้” เพื่อทำลายพวกนั้น. คำว่า “เพื่อทำลาย
พวกโน้น” คือได้ฟังคำของพวกใดที่ท่านว่า “โน้น” เพื่อทำลายพวก
นั้น. คำว่า “หรือเป็นผู้ทำลายคนที่พร้อมเพรียงกันแล้วอย่างนี้” ได้แก่
หรือเป็นผู้ทำให้สหายสองฝ่ายที่สมัครสมานกันอย่างนี้แตกกัน. คำว่า
“หรือส่งเสริมคนที่แตกกันแล้ว” คือเป็นผู้ส่งเสริม สนับสนุนเพื่อให้ผู้ที่
แตกกันแล้วสมานกันอีกไม่ได้อย่างนี้ว่า “คุณทำดีแล้วที่สละมันได้อีกสอง
สามวันเท่านั้นมันจะทำให้คุณฉิบหายใหญ่” อธิบายว่าเป็นผู้ชี้เหตุให้.
“พวกเป็นที่มายินดี” คือเป็นที่ตั้งแห่งความยินดียิ่งของเขา เหตุนั้น
ว่ามีพวกเป็นที่มายินดี. คำว่า “ผู้ยินดีแล้วในพวก” คือยินดีแล้วในพวกทั้ง
หลาย. ชื่อว่าบันเทิงในพวกเพราะเห็นหรือได้ยินว่าพวกก็ย่อมบันเทิง. คำ
ว่า “วาจาทำให้เป็นพวก” คือ วาจาใดทำสัตว์ให้เป็นพวก คือทำลายสัตว์
แม้ที่พร้อมเพรียงกันแล้ว เป็นผู้พูดวาจาที่ก่อการทะเลาะนั้น.
๑๙/๔๘๗/๒๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น